ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΕΛΙΒΟΙΑ

ΓΙΑ ΔΕΚΑΤΗ ΜΕΡΑ ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΛΙΒΟΙΑ. Οι φωτογραφίες αφιερωμένες σ' αυτούς που δεν μπόρεσαν να επισκεφτούν την περιοχή τους για να δουν τους συγγενείς τους.



























Από την πλατεία αγίου Νικολάου,βλέπεις την Σωτηρίτσα , την Βελίκα, χιόνια και την παλιά εκκλησία της Παναγίας. Σε πέντε λεπτά βρίσκεσαι από την παραλία στην ορεινή Μελίβοια.

Ο Βάϊος Ράπτης του Μιλτιάδη που είπε αρκετά για την ιστορία της περιοχής μας και για τους Τσιαουσαίους.

Η μουριά που πέρασε τα εκατό χρόνια ζωής, μαζί με άλλες δύο είναι διατηρηταίες και βρίσκονται στην αυλή της εκκλησίας του Σωτήρος στην Γκορτσιά.








Στο καφενείο : από αριστερά, Τσιοφλίκης Γεώργιος του Μιλτιάδη, Δαλδάς Βασίλειος του Ιωάννη και Μπάτσικας Κωνσταντίνος του Παναγιώτη.








Από αρ. Ρίζος Μασούρας του Στεφάνου, και Κανδυλάρης Στέφανος του Δημητρίου και οι δύο είπαν πολύ καλές ιστορίες.

Από αριστερά: Ράπτης Μιλτιάδης του Δημητρίου και Γκαμπράνης Νίκος του Ιωάννη πέρα από τις κοινές ιστορίες αυτό το Σάββατο είπαμε και ειδικές.

Έπιασαν τα κρύα και ο Νίκος Παπαρίζος του Γεωργίου ή Νικολούλης γεμίζει το τζάκι με ξύλα ο Στέφανος Ανδρίτσιος ή Ζακατιάρης συνεχίζει τις ιστορίες και θα συμπληρώσουμε την ιστορία του τραγουδιστή παππού του, που οι γονείς του τον έψαχναν για χρόνια αλλά δεν τον βρήκαν.

ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟΥ ΟΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

   Σήμερα βρίσκεται εκεί, και περιμένει την συντήρηση. Είναι πολλά τα τριάντα χρόνια, που έμεινε μόνος του, πολλά τα ερωτήματα , γιατί; Τι ήταν αυτό που τον οδήγησε εκεί στην όμορφη ερημιά; Όλα αυτά θα τα μάθετε από τον ίδιο. Το σπίτι του Οδυσσέα είναι ιστορικό και από ότι φαίνεται κανείς δεν το πείραξε, επομένως είναι ιστορικό και διατηρηταίο.

ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ

…… ..Ν.Τ. Θέλω, μπάρμπα Οδυσσέα, να τα κάνεις πιο λιανά για να τα καταλαβαίνω.

ΟΔ. Α, δεν μπορώ, ούτε και χοντρικός, πώς και με δόθηκε και μίλησα τώρα… Λεπτομερώς θα σας τα πω κατ. Πιστεύεις τώρα, Νίκο, ότι πολλοί άνθρωποι είναι νεκροί; Και δεν μπορώ ούτε να μιλήσω μαζί τους; Δεν θέλει ο θεός να ….

Ν.Τ Και αυτά που λες, μπάρμπα Οδυσσέα, κάποτε θα γραφούν δεν χάνονται.

ΟΔ. Να γραφούν όταν θα κατέβω κατ’ και θα ‘χω την δύναμη, όχι τώρα. Γιατί τώρα δεν μπορείς να πιστέψεις τι λέω και ούτε πρέπει να πιστέψεις. Όταν τα δεις στην πράξη τότε να βγάλεις και φωτογραφίες, εσύ θα γράψεις όλο το βίο μου, πληροφορεσέ τους, όταν τα δεις θα τα κάνεις γνωστά σ’ όλον τον κόσμο. Καλά κάνεις, ότι σε δύνεται κάνε. Εγώ είμαι όμοιος με σένα και χειρότερος, το υπογράφω κιόλας. Όπως και είμαι. «Πρώτος αμαρτωλός είμαι εγώ λέει ο Παύλος γιατί καταδίωξα τον χριστιανισμό» τότε που έλαβε την δύναμη απ’ τον Θεόν έγινε ο καλύτερος μαθητής.

Ν.Τ Τον Απόστολο Παύλο τον έδειξε όραμα ο θεός, εσένα; Πώς ήρθες εδώ;

ΟΔ. Δεν μπορώ να πω τίποτα.

Ν.Τ Δεν μου το είπες

ΟΔ. Αποκλείεται.

Ν.Τ Αυτό τουλάχιστον να το ξέρω εγώ.

ΟΔ. Αποκλείεται, γιατί δεν πιστεύει ο κόσμος. Όταν θα πιστέψει ο κόσμος….

Ν.Τ: Βρήκα τον Οδυσσέα Γραμμένο δίπλα από την εκκλησία του αγίου Γεωργίου στην Άλχωρα, συζήτησα λίγο μαζί του, γιατί άκουγα από άλλους ότι ο Οδυσσέας δεν λέει τίποτα σε κανέναν και του είπα: «Αύριο θα έρθω να μου πεις όσα έζησες όλα τα χρόνια για να τα γνωρίζουν και οι νεότεροι» Την άλλη μέρα το απόγευμα όπως και κάθε μέρα, ήταν εκεί.. κάτω από τα δέντρα της εκκλησίας, δίπλα από την ουστριά, όπως λέγεται το δέντρο καθισμένος σε μια παλιά καρέκλα. Είχε στην περιοχή αυτή είκοσι οχτώ χρόνια, μόνος του, πάντα χαιρετούσε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους..

 

Ο Οδυσσέας Γραμμένος με τον Γιώργο Πλατσά του Ευαγγέλου κάτω από το δέντρο "ουστριά" βόρεια της εκκλησίας άγιος Γεώργιος.

ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ 12-8-95

 

Ν.Τ. Μπάρμπα Οδυσσέα, αφήνω εδώ το μαγνητοφωνάκι και συ πες.

Οδυσσέας :Τι είναι αυτό;

Ν.Τ : Αυτό είναι μαγνητόφωνο, που γράφει ότι λες.

Οδυσσέας: Δεν ξέρουμε τι λέμε, άραγες θα γένουν αυτά που λέμε;

Ν.Τ: Πιστεύω ότι τα περισσότερα από αυτά που λες θα γίνουν.

Οδυσσέας: Εγώ γεννήθηκα το 1914 είμαι 81 χρονών μήνα δεν θυμάμαι κι εγώ έχω τριάντα χρόνια να δω ταυτότητα, είναι στην ταυτότητα.

Ν.Τ. Από που είναι η καταγωγή σου;

Οδυσσέας: Δεν ξέρω από πού ήρθαμε. Εμείς το παρατσούκλι είναι Μπαμπήδες είναι παρατσούκλι. Είναι πονηρό το Μπαμπής όταν δεν θέλουμε να πούμε στο όνομα τον άλλον. Δεν θυμάμαι απ’ τον παππού μου τίποτα αυτά είναι της μάνας μου εδώ στην Άλχωρα. Η μάνα μου είναι γένους Μπλαντού την είχε πρώτη θεια ο Μήτσιος. Με τον πατέρα του, τον Γιάννη, ήταν αδέρφια. Αυτό εδώ το χωράφι ήταν Μπλανταίικο. Εκείνο στου Λυγγέρη πάλι Μπλαντέικο, Πλην εκείνο στις καστανιές, που έφτιαξε ο πατέρας μου, στου Περδίκη από πίσω.

Είμαι εδώ 28 χρόνια απομονωμένος. Τώρα έκλεισα τα τέσσερα και πάω στα πέντε εδώ στην εκκλησία. Το πνεύμα μ’ έστειλε εδώ να είμαι αποκαθηλωμένος

Ποιος με βαστάει στη ζωή; Το σπιτάκι μου το έχω με τσίγκια, μικρό είναι, 2,30Χ2,20 μέτρα. Όσες φορές επιχείρησα να το φτιάξω δεν με επέτρεπε ο θεός. Το είχα με σχιζάρες πρώτα. Όπως το ‘φτιαξα την πρώτη ώρα έτσι είναι ακόμα, ούτε να το βαθύνω δεν μπορώ, αφού φτάνω και βαρώ το κεφάλι. Το ’φτιαξα το 1963, ύστερα από πέντε χρόνια ήρθα, δεν πρόβλεπα να ‘ρθω. Το έφτιαξα για να ρίχνω τα μήλα εκεί, τα φιρίκια, τα ξυνόμηλα, είχα και κάστανα. Είχα και ένα μπλάρι, πήγαινα ξύλα στην Αγιά, ξηρά μόνο που τα σχίζαμε με κουριαστή και βαριές.

ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ 12-8-95

Τον ακολούθησα μέχρι θανάτου

Ήρθα εδώ (Άλχωρα) 1^η Απρίλη του1968. Από το 1958 κατάλαβα το ενδιαφέρον του θεού για μένα. Την μέρα του Αϊ Βασίλη, Πρωτοχρονιά. Έχω 28 χρόνια εδώ και δέκα κάτω 38 όλα.

Ν.Τ: Πως σ’ έδειξε ο θεός;

ΟΔ: Έ, αυτά δεν μπορώ να στα πω.

Ν.Τ: Αυτά μπάρμπα Οδυσσέα πέστα σε μένα και γω δεν θα τα γράψω τώρα, θα τα γράψω άλλη φορά, ή εγώ η άλλοι άνθρωποι που θα ζουν αργότερα από μας.

ΟΔ: Απ αυτή την πρώτη μέρα έλαβα το έλεος. Επικαλούντα τον θεόν έλαβα τα πάντα. Ζήτησα βέβαια κι έλαβα. Είδες πως λέει; «έστω και τελευταία ώρα επικάλεσε το όνομα μου και θέλεις σωθεί» ακριβώς έγινε σε μένα. «κύριε ήμαρτον» λέω, σε σένα στηρίζομαι ή θα πεθάνω ή θα ζήσω. Αμέσως παρουσίασε πολλά πράγματα. Μόλις έπεσα να κοιμηθώ όλα τα είδα από κει ύστερα φανατικός (μαζί του), δεν με νίκησε και ούτε θα με νικήσει κανένας. Την προτωχρονιά του 1958, 38 χρόνια έχω. Θα κλείσω τα 38 την 1^η Απρίλη που θα ‘ρθει.

ΝΤ: αυτό το θαύμα που έγινε και είδες, πως είδες; (Μιλούσαμε την προηγούμενη μέρα χωρίς να τα γράφω)

ΟΔ: Αυτά δεν μπορώ να τα πω. Εκείνος θα γνωρίσει που θα επικαλεσθεί τον θεόν. Τι θα του δώσει ο θεός. Αμέσως, αυτόματα, μόλις με πείρε ο πρώτος ύπνος αμέσως ο Χριστός μας μπροστά, ,ώρα, τι είπαμε, αυτά δεν μπορώ να στα πω. Θα τα δει αυτός που θα επικαλεσθεί το όνομα του θεού και θα πει «ήμαρτον κύριε» αυτός μόνο θα γνωρίσει τι θα πάρει από τον Χριστόν, ουδείς άλλος, ούτε και μπορούμε να τα πούμε λεπτομερώς αυτά τα πράγματα.

ΝΤ: Εκείνο για τον Άδη, το χαρτί πού μ’ έδειξες;

ΟΔ: Α, εκείνο για τον Άδη ήταν όραμα. Αυτό έγινε στις 6 Μαϊου το 1968. είδα αυτό το όραμα. Αλλά προτού να δω αυτό το όραμα με δίκασε ο θεός, πέρασα δηλαδή στο δικαστήριο. Μου λέει δικάζεσαι δύο χρόνια. Προτού όμως να φθάσω μπροστά στους δικαστάς ήταν κόσμος δεν μπορούσα να περάσω. Δήθεν ότι εγώ ήμουν να περάσω πρώτος εκεί για να απολογηθώ, από πού όμως να περάσω; Το δικαστήριο γεμάτο κόσμος δεν είχε δρόμο για να περάσω μπροστά στους δικαστές. Εκεί όμως που σκεφτόμουν, άνοιξαν οι άνθρωποι δρόμο και πέρασα μπροστά στους δικαστές. Και είδα από πέρα όταν πάαινα. Ήταν πέντε δικασταί. Όταν έφθασα μπροστά βλέπω έναν δικαστή όμοιο με το χριστό. Μου λέει κάτι, αλλά γύρισα πίσω να δω κόσμο και δεν είδα κανέναν. Ούτε πίσω ούτε μπροστά μόνο ο χριστός και γω. Μου λέει: «δικάζεσαι δυο χρόνια» γιατί κύριε, του λέω, με δικάζεις; Τι με λες, να κάνω έφεση…. κάτι έπαιξε λίγο τα χείλη, ξύπνησα καμιά φορά και λέω: «δικάστηκα δυο χρόνια». Δεν είπε κουβέντα να μ’ απαλλάξει, δεν απαλλάχτηκα. Από τα δυο χρόνια περπατώ στα 28 είναι όμως αυτά ζυγά πρέπει να γίνει. Αυτό είναι πνευματικό δικαστήριο δεν είναι κοσμικό;

Δικάστηκα δύο χρόνια, τώρα στα 28 περπατώ. Τώρα περιμένω, δεν τελείωσε, τώρα θα τελειώσει μετά δυο χρόνια στα 30. κάθε δυο χρόνια περιμένω. Τώρα όμως ήρθε ο καιρός, έτσι βλέπω ότι σύντομα θα ανταμώσουμε. Και μετά, ύστερα από λίγες μέρες, αφού με δίκασε δύο χρόνια στις 6 Μαίου που έπεσα να κοιμηθώ το βράδυ μόλις με πήρε ο πρώτος ύπνος.

Ν.Τ. Το δικαστήριο έγινε όταν ήρθες εδώ;

ΟΔ: ύστερα από 20 μέρες. 20 Απρίλη είδα ότι δικάστηκα. Το πρώτο όραμα ήταν αυτό ότι κατέβηκα στον Άδη. Εκεί που περπατούσα σε μια πεδιάδα, μεγάλη πεδιάδα, βουνό δεν είδα πουθενά και αραιωμένα δέντρα. Εκεί που περπατούσα βλέπω από μακριά δύο μαύροι άντρες; Ένας μπροστά και ένας πίσω. Πριν φθάσω μπροστά τους να δω τι άνθρωποι ήταν αυτοί, βλέπω το στόμα του Άδη. Όπως είναι ένα σπίτι με σκαλοπάτια τσιμεντένια με κτίσμα ντουβάρι πήγαινε κάτω και έστριβε μέσα. Εκεί κάτω μέτρησα 5-6 σκαλοπάτια και δεν μπορούσα να δω, ήταν σκότος. Εκεί που έριχνα τα μάτια, είπα. «Δίκασέ με Κύριε» ο διάβολος ήταν από μέσα. Το παλάτι του διαβόλου είναι όπως οι στρατώνες, σίδηροφραγμένο και είχε ανοιχτή την πόρτα. Απ’ έξω ήταν ο χριστός και από μέσα κολλημένος πάνω στα σίδερα ο διάβολος, ακριβώς άνθρωπος και ο διάβολος σκληρός και μαύρος. Αφού ήταν μπροστά ο χριστός δεν μπόρεσα να πάω μέσα. Του λέω «δικάστε με κύριε» και στρέφει το κεφάλι του προς τον διάβολο και λέει «όχι σήμερα μόνο δεν θα μπει άνθρωπος εδώ, αλλά εις τον αιώνα των αιώνων» μ’ ήρθε να κλάψω (και έκλαιγε ο μπάρμπα Οδυσσέας και τα δάκρυα έπεφταν το ίδιο και τα δικά μου) και πέρασα από μπροστά του και σιδηροφράγματα ο δρόμος και μόλις βγήκα έξω ξύπνησα. Η πίστη μας είναι ολοφάνερη (έκλαιγε). Ήταν τα γουρούνια του Μήτσου Δουβώρη του Ντάϊρα και του Βασ. Παπαστεφάνου. Τα τραυμάτισα και τα ’σφαξαν. Έκαμα στην φυλακή οχτώ μήνες. Την πρώτη μέρα του 1958 την Πρωτοχρονιά βγήκα από την φυλακή.

Ν.Τ: δεν ήταν και μεγάλη αμαρτία, βέβαια ήταν ξένα.

ΟΔ: όσο και δίκαιο να είχα, δεν έπρεπε να τα σκοτώσω. Εδώ έχουμε νόμο. Άμα δεν γνωρίζουμε τι κάνουμε μας συγχωρεί και ο θεός. Μετά την πρωτοχρονιά του 1958 ήρθα στο χωριό σαράντα μέρες νηστεία έκανα πρωτύτερα, πριν το 1958, πριν σκοτώσω τα γουρούνια. Αλλά αυτό που έγινε δεν τόκανα εγώ με την δύναμη του θεού έγινε, για να γίνω άνθρωπος και να επικαλεσθώ το όνομά του. Με είχε ετοιμασμένο ο θεός. Δεν ετοιμάζουμε εμείς, ο θεός ετοιμάζει τα πάντα, όπως μ’ έβγαλε εδώ έξω. Έκατσα έσπερνα, θέριζα για δέκα χρόνια, 53 χρονού ήρθα δω απάνω. Εγκαταλείπει άνθρωπος τα πάντα σ’ αυτή την ηλικία; Εγκατέλειψα τα πάντα. Έτσι είναι το θέλημα του θεού. Έπρεπε να περπατήσω όπως θέλει ο Θεός και όχι όπως θέλει ο κόσμος, όπως αναπαύει τον κόσμο. Αλλά εκείνο πού θέλησε ο θεός έπρεπε να το εκτελέσω μέχρι θανάτου. Γι’ αυτό λέει: « θα μ’ ακολουθήσεις μέχρι θανάτου; έτσι θα είσαι οπαδός, αλλιώς θα είσαι ανάξιος. Τον ακολούθησα μέχρι θανάτου και θανατώνει τη ζωή μου μέρα και νύχτα. Ξέρεις πως βρίσκομαι σήμερα; Θανατωμένος όχι ζωντανός. Κι αυτά που σε λέω, άλλος τα λέει. Εγώ είμαι νεκρός …

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....... ...............

 

ΛΥΓΓΕΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

Λυγγέρης Βασίλης 16-2-2007

Ο Μήτσιος Στεφανούλ’ς κατάπιει του φ’τίλ’

N.T. Οι ιστορίες αυτές είναι για τα περασμένα χρόνια και δεν πρέπει να γίνονται παρεξηγήσεις. Άλλα χρόνια τα σημερινά και άλλα τα περασμένα. Υπήρχε πολύ φτώχια εκείνα τα χρόνια, ο κόσμος δεν είχε να φάει ψωμί, έσπερναν και δεν θέριζαν, ούτε καρπό έπαιρναν. Μου έλεγε ο πατέρας μου: Εγώ σταχτόκλουρες έτρωγα τι ήθελες να ρωτήσω, ποια είχα γιαγιά; .. δεν είχα να φάω. Ναι, ήταν μικρός όταν πέθανε η γιαγιά του,δεν την είδε και δεν ξαναρώτησε την μάνα του πως λέγονταν η γιαγιά του, οπότε ψάχνω και γω να βρω την γιαγιά του πατέρα μου ή την προγιαγιά μου και την βρήκα σε φωτογραφία σε άλλο σπίτι, εκεί που είχαν λίγο χρήμα να βγάλουν φωτογραφίες και είχαν να φάνε, ήταν κάποιος από την οικογένεια στην Αμερική. Τότε έσπερνε κάποιος εκατόν πενήντα κιλά σιτάρι και θέριζε τριακόσια κιλά. Όταν βγήκαν τα λιπάσματα με εκατόν πενήντα κιλά σπόρο σιτάρι βγαίνει από τη γη τρεις τόνοι σιτάρι, πώς να μην ήταν φτώχεια τότε; Αφού και τώρα με τόσα μηχανήματα και συστήματα υπάρχει φτώχεια. Και τι πρέπει να κάνω, να πάω τον πατέρα μου σε κείνα τα χρόνια να τον ταϊσω για να θυμηθεί ποια είχε γιαγιά, και να λέω ότι ήταν πλούσιος; Ποιο το κέρδος; Εμείς σήμερα εξετάζουμε, αναλύουμε και βγάζουμε τα συμπεράσματά μας πάνω στους προγόνους μας σύμφωνα με την περιπέτεια της ζωής τους, τα ήθη και έθιμα στην περιοχή μας. Αν κάποιος από τους προγόνους μας σκότωσε ή έκλεψε ή αδίκησε ή αγαπούσε πολύ, τι φταίμε εμείς; Αν ήταν καλός και αγαπούσε, ας πρόσεχε, αν ήταν κακός και αδικούσε ας πρόσεχε, εμείς τι φταίμε; Όλοι καταγόμαστε από ένα γένος, που σκότωσαν κάποιους ακόμα και αυτοί που υπήρξαν άγιοι και τους προσκυνούμε στις εκκλησίες και αυτοί από αυτό το γένος προέρχονται, μόνο οι άγγελοι του Θεού είναι χωρίς αμαρτίες, εμείς δεν ανήκουμε στους αγγέλους, και όσο κανείς θέλει να δείξει ότι προέρχεται από καλή οικογένεια, ή είναι αναμάρτητος και τόσο καλός όσο κανείς άλλος, πρέπει να πάει σ’ άλλη κοινωνία να ζήσει, εδώ ζούμε εμείς, οι αμαρτωλοί, για εμάς τους αμαρτωλούς γράφω και μόλις δείτε ότι κάποιοι αδικείστε τηλεφωνήστε μου να σας σβήσω από την σελίδα, εδώ γράφω μόνο για αμαρτωλούς και φτωχούς, για τους άλλους γράφουν άλλοι.

ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΥ:

Από αριστερά:Βασίλης Λυγγέρης,Ρίζος Μασούρας, Χαρίκλεια Μασούρα

Λυγγέρης: Ο Μήτσιος Στεφανούλης ήταν μικρός και την μάνα του την έλεγαν Μαρία. Συρζόνονταν πίσω απ’ την μάνα του και είχε φουστανούλ’ και τα λιμπά τα είχε όξου, σαν αρραπόσκα. Είχε ένα συγγένειο με την Παπαδιά του Παπαμιχάλη Ζιούρκα (είχαμε και τον Παπαμιχάλη Ζιούρκα τον α΄ σήμερα έχουμε τον β΄, θα γράψουμε αργότερα την ιστορία του α’ και πολύ αργότερα, άλλοι, την ιστορία του β’ και του καθενός μας) που ήταν πολύς καλός άνθρωπος. Πάει η Μαρία στην παπαδιά:

- Καλημέρα ξαδέρφ’.

- Καλημέρα Μαρία.

- Πως καλουξημερωσέτε;

-Ε.., καλά, λέει η παπαδιά, εσείς;

- Ε.. , όξου κι όξου τ’ν βραδιά απόψ’.

- Γιατί μουρή;

- Ε.. , είχα τουν παλαβό τουν Μήτσιου κι αγροίκσι του καντήλ’ κι πάει να πιει του λάδ’, κι απ’ την βιατ’ κατάπιει του φτίλ’… ξιρουκουπίσκει ψες ούλ’ νύχτα.

Ήταν λαδουκάντλα τότε με τέσσερις γωνίες και φ’τίλια και ο Μήτσιος Συραγός ήπιε το λάδι και απ’ την πείνα κατάπιε το φ’τίλ’, κι ξερνούσε και δεν μπορούσε να το βγάλ’ απ’ του λάρυγγα. Κι έλεγε, εδώ, ο Νίκος (ο Νίκος ήταν στην παρέα μας) τον πατέρα του:

- Α.. ρε, τι λέει ο Βασίλης ο Λυγγέρ’ς όξου; Όταν ήσουν μικρός κατάπιεις του φτίλ;

- Μωρέ θα τουν ξικατινιάσου άμα τουν βρω, έτσ’ πέστουν.

Στην αρχή της σελίδας και αριστερά υπάρχει το melivoian blogspot με ένα κλικ είστε εκεί. Γράφεται η Ιστορία των πολέμων.
.

ΒΑΪΟΣ ΜΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΜΠΕΙΝΑΣ ΒΑΙΟΣ 16-7-95

O Βάϊος Μπεϊνάς γεννήθηκε το 1932 όπως ο ίδιος μου είπε αλλά στην ταυτότητά του αναφέρεται η ημερομηνία 01/01/1930 και πέθανε στις 06/01/2004.

Βρήκα το Βάϊο στο σπίτι του στη Σωτηρίτσα και μου διηγήθηκε ορισμένα ιστορικά και μη γεγονότα. Βρέθηκα μπροστά σε έναν άνθρωπο που παρ’ όλες τις δυσχέρειες που αντιμετώπιζε, όπως κάθε αγρότης, εν τούτοις όμως εύρισκε το χρόνο και κρατούσε ορισμένες σημειώσεις αλλά και έγραψε ένα «ιστορικό μυθιστόρημα» αν μπορώ να το ονομάσω έτσι, που πρέπει να το γνωρίσουμε αφού βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι να το περιεργαστούν και να το εκδώσουν. Αυτό δεν πρέπει να χαθεί αλλά να εκδοθεί ακόμα και αν δεν έχει τελειώσει, έτσι όπως είναι, με διόρθωση μόνο τα ορθογραφικά λάθη, κόμμα και τελείες.

Β.Μ. Αυτά είναι γραμμένα στη δεκαετία του70 έως 80.

 Ν.Τ: βλέπω έχεις και καλή ορθογραφία .

ΒΜ: πήγα μέχρι την 2^α σχολείο. Καθόμουν στον Δερματά, κάτω από το μοναστήρι που γίνεται ανασκαφή και έγραφα. Αυτό είναι λογοτεχνικό….

Ν.Τ: Διάβασέ το.

Στα βράχια του Δερματά.

Ένα απόγευμα βγήκα και κάθισα στην ψιλή πέτρα με το σκούρο χρώμα. Αμέτρητα ήταν τα μύδια, κολλημένα σαν να βύζαιναν από την ανόργανη πέτρα κι αυτή ήταν Καλοδεχούμενη, σαν μάνα. Βύζαιναν και ανοιγόκλειναν τα κελύφη τους στον Θερμό ήλιο παρ’ όλο που είχε περάσει ο Αύγουστος και οι παραθεριστές έφευγαν από την παραλία της Βελίκας και κάπου κάπου κανένας ξεκομμένος και αργοπορημένος που έβλεπα να περπατάει νωχελά νωχελά. Τα φύλλα των πλατανιών λίγα, που είχαν μείνει από τις μεγάλες ζέστες του καλοκαιριού χλωμά και αυτά, και παράπλευρα του δρόμου είχαν παχύνει από την πολύ σκόνη. Καθόμουν στην πέτρα και μέτραγα τα άσπρα από τον αφρό κύματα που χτύπαγαν στις πέτρες και εκμηδενίζονταν και πάλι φτάναν άλλα από μακριά. Έτσι δείχνει η θάλασσα πως από μακριά έρχονται και τρέχουν να φθάσουν στον προορισμό τους, μην τα πάρει η νύχτα. Πράγματι δεν μετριούνταν όσο κανένας και αν προσπαθήσει να τα μετρήσει, έρχονται από την Κασσάνδρα. Εκείνο το απόγευμα ήθελα να σημειώσω λίγες γραμμές σε τούτο το τετράδιο έχασα τον εαυτό μου μέσα στον κόσμο του καλοκαιριού και ο καθένας με τις σκέψεις του δεν ενδιαφέρεται για τίποτα σχεδόν. Εδώ άρχισα να γράφω τα όσα τόσο καιρό συλλογιόμουν ότι μπορώ και γω λίγα απ’ ότι βλέπω και τι μπορώ να καταφέρω με τη μικρή μου αυτή φωνή, tα τρανά τα λένε άλλοι…..

ΒΜ: τούτο εδώ είναι από το 1971 μόλις ήρθα από τη Γερμανία.

Να τι γράφω σ’ αυτό το μυθιστόρημα. Το ονομάζω: "Η Βουκέντρα".

Η Βουκέντρα

  Από τη ράχη απλώνεται η μεγάλη πλαγιά μέχρι τα βράχια που χτυπιούνται από τα κύματα χειμώνα καλοκαίρι. Στην πλαγιά αυτή που απλώνεται τόσο εκτεταμένα είναι τα καλύβια και τα μαντριά των ντόπιων κατοίκων που από αιώνες βρέθηκαν ριζωμένοι με τις ιδιοκτησίες τους, πάππου προς πάππου εδώ. Εδώ ήταν και τα βακούφια (έχει σημασία) τα μέρη ήταν βακούφικα και από χρόνια πολλά έφυγαν οι ηγούμενοι και καλόγεροι και έμειναν πολλοί λίγοι στα μετέπειτα χρόνια. Από την εποχή που πέρασαν οι σταυροφόροι και αφού έκαψαν τα μοναστήρια, οι καλόγεροι που ζούσαν εδώ έφυγαν για το Όρος (γι’ αυτό ακούγεται ακόμα) λίγοι που έμειναν κρυμμένοι για πολλά χρόνια μετά από την πυρπόληση των μοναστηριών, αυτοί που έμειναν κρυμμένοι ξανάκτισαν καινούργια μοναστήρια αλλά όχι πολλά, τώρα έγιναν πολύ λίγα με λίγο κόσμο και τα τελευταία χρόνια έμεινε μόνο ένα μοναστήρι. Αυτό το απομεινάρι συγκέντρωσε την ιδιοκτησία γύρω του, μάζεψε και κόσμο να βόσκει τα γίδια και τα ζευγάρια από βόδια που όργωναν και έσπειραν τα χωράφια, εκεί που ζούσαν και θρέβανε τις φαμίλιες τους. Γκρεμισμένα και καμένα βακούφια παρέμειναν σωροί με πετρωκεραμύδια σ’ αυτό το έρη…..

ΒΜ: είναι άνθρωποι που κάθονται το βράδυ στην καλύβα να ξεκουραστούν και να κοιμηθούν και λένε διάφορα…. Συνέχιζω παρακάτω …...

………Τα βράδια όταν μαζεύονταν γύρω από τη φωτιά έψηναν καλαμπόκια και το πρώτο αίνιγμα… για του καινούργιους ζευγητάδες είχαν την συζήτηση. Αυτό το εργαλείο…. ο πιο εύθυμος άρχιζε τα ανοίγματα: να βρε πιδιά, έλεγε ο Σαλιβάρας, αφού φουκάλιζε τον λουλέ καλά και άρχιζε να διηγείται παραμύθια αλλά πρώτα έφερνε να πει γι’ αυτό το κεντρί. Αυτή η κεντριά, έλεγε, αλλού στις πόλεις τη λεν Βουκέντρα - γι’ αυτό έχω επικεφαλίδα «Βουκέντρα»- εμείς εδώ δεν έχουμε δουλειά, Νικολίτικα να τη λέμε, να τη λέμε κεντριά. Η Κεντριά είπε ο Σαλβάρας είναι ένα ματσούκι που μπροστά έχει καρφί να σουγλούμε τα βόδια να τραβούν γρήγορα τ’ αλέτρι. Τώρα, ήσαστε όλοι με ανοιχτά τα αυτιά; ακούτε όλοι αυτό που θα σας πω; να τι θέλω τώρα: Ποιος θα καταλάβει το αίνιγμα τούτο:

- Όλη μέρα τρώει κρέας και το βράδυ κοιτάει τάστρα» το ξέρετε;

- Είναι η κεντριά!!.

- Μπράβο! είπε ο Σαλβάρας πρέπει να στούπε η μάνα σου, γι’ αυτό και το ξερ’ς.

- Όχι απαντά ο μικρός Αλέξης, τ’ άκουσα που τόλεγες και προχτές στον Τζιόλα.

- Α! έτσι ε; δεν κοιμόσουν εκείνο το βράδυ;

- Αμ’ δεν μ έπερνε ο ύπνους, ήμουν μούσκεμα απ’ τ’ς δρουσιές. Εκέινη τη μέρα μ’ έφυγαν τα βόδια και τα μονοπάτια ήταν κλειστά έπεσαν όλες οι φτέρες και τα ’κλεισαν, βάρειναν από το νερό. Δεν κοιμόμουν όχι μόνο εκείνο το βράδυ αλλά πολλά βράδια, δεν με παίρνει εύκολα ο ύπνος, κρυώνου, ξιούμι, μι τσιουμπούσαν οι ψείρες.

- Α, ποιον δεν τσιουμπούσαν, ούλους μας γδερν’ μέρα νύχτα. Αλλά για ύπνο με παίρνει από νωρίς κι από χαράματα ζεύουμε τα βόδια, ως τα βασιλέματα ρίχνουμε το σπόρο, είπε ο Σαλβάρας και με το ρίξιμο του σπόρου χρειάζεται και σβάρνισμα. Και δεν κοιμούσουν εκείνο το βράδυ ντιπ;

- Εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ απ’ την ψείρα. Έπιανα από καμιά στα φρύδια και την έριχνα στη φωτιά για να τφυκίσ’ και δεν προλάβαινε να πέσει στη φωτιά, είχε πύρα πολύ από σ’μα η φωτιά και πολλές φορές πιάνω ψείρες στο σβέρκο.

- Α, μάλιστα πιστεύω εκεί είναι σίτα και πιάνονται εύκολα γιατί είναι ο διάβας, από τις πλάτες βγαιν’ στο κεφάλ’ και πάλι κατεβαίνουν στην πλάτη και κρύβονται την ημέρα στις πλέξεις των φανελών, έλεγε ο Σαλβαράς και έξυσε και αυτός την πλάτη με την τσιμπουκόβεργα. Ο Μήτρος κάθονταν πάντα πάνω στην κολοκύθα, που υπήρχαν πολλές στο σωρό και κάπνιζε το λουλέ νωχελικά και τον άκουγε. Δεν πήρε μέρος στην κουβέντα μέχρι τη στιγμή που άκουσε για ψείρες τότες σαν από ύπνο μπήκε και αυτός στη συζήτηση:

- Που λέτε παιδιά εγώ έχω πιο πολλές ψείρες απ’ όλους σας. Πήγα μια μέρα στον λάκου που έπλυναν οι γναίκες τα τσιόλια, έκατσα σένα τηζιάκ’ και εκεί που ζιουμάτζαν τα στράνια γιόμσα το λουλέ με καπνό αφού ακόμα δεν είχαν σβήσει τα κάρνα έριξα ένα κάρνο στο λουλά, φουγάλιασε καλά, τελείωσε, ξανά τον φτιάχνω και αυτή την ώρα που κάθομαι εκεί δεν κατάλαβα πως μάζευα ψείρες ολ’ν’ ώρα. Κάποια στιγμή μι περπατούσαν στα τσιρέπια και άρχιζα να αμπντώ, να πεσ’ καμιά, από τότε δεν μπορώ να κλείσω μάτι.

- Α, εσείς παιδιά δεν γνωρίσατε τα παλιότερα χρόνια. Μαζευόμασταν εδώ σε τούτην την καλύβα και θυμάμαι πως ο μακαρίτης ο πατέρας μας έβαζε το χέρι στον κούτπα και έπιανε ψείρες και έλεγε εμάς τον κούτσκους. « μονά ή ζυγά» τι έπιασα βρε παιδιά ποιος θα πει πόσες έχω στον κόρφο θα τον δώσω μια ψημένη ρόκα και πάντα έβαζε στοιχήματα ο μακαρίτης με τις ψείρες σε μας τους μικρούς, είπε ο Σαλβαράς. Τώρα παιδιά λιγόστεψαν, έμαθαν οι γυναίκες και ζεματίζουν τα στράνια στα καζάνια και μάλλον το ζεμάτισμα μας έσωσε λιγάκι αλλιώς θα είχαμε ακόμα τον παλιό τον σπόρο. Τούτες είναι μικρότερες από εκείνες του παλιού καιρού εκείνες, με συμπάθιο, ήταν γκαστρωμένες, τις πιάναμε και τις στριμώχναμε μες τα νύχια και είχαν οι μαγκούφκες όλο κόντες.

Β.Μ. Αυτό με τα βράχια του Δερματά το έχω τελειωμένο.

ΜΠΕΙΝΑΣ ΒΑΙΟΣ 16-7-95

Ν.Τ. Στη συνέχεια λέει για το γιατρό και πρόεδρο Παπαλεξανδρή Γρηγόρη

Β..Μ. Θέλω να βρω αυτό που λέω για τους γραμματισμένους:

«Κατηγορώ πολλούς γιατί δεν επινοήθηκαν να ασχοληθούν με το επιτελές έργο του γιατρού , ανθρώπου και κοινοτάρχη ,αφανούς ήρωα που αφιέρωσε και τη ζωή του ακριβώς για την κοινότητα. Λυπούμαι σαν απλός δημότης που δεν αφιέρωσε κανείς έστω μια αράδα στην μνήμη του αείμνηστου Γιατρού και κοινοτάρχου. Πήρα το θάρρος πριν πολλά χρόνια να γράψω απλώς ολίγες αράδες σε απλό τετράδιο που ανασκαλεύοντας πολλή ώρα τα χαρτιά βρήκα το τετράδιο που έγραψα πριν πολλά χρόνια και σαν εισαγωγικά γράφω σήμερα αυτές τις λέξεις που πρέπει κάθε Θανατιώτης να αισθάνεται ένοχος μπροστά σε τέτοιους ανθρώπους που προσπάθησαν να ανεβάσουν το πολιτιστικό επίπεδο των ανθρώπων αλλά δεν το εκτίμησαν σαν σύνολο μάλλον για ….. κρίμα στους γραμματιζούμενους του χωριού μας που κανένας δεν έχασε ούτε μια ώρα να γράψει δυο λόγια για τον ανθρωπιστή γιατρό. Μελιβοία 28 Ιανουαρίου 1971. το τετράδιο τούτο (γράφει στο πίσω μέρος) είναι γραμμένο πριν χρόνια διαπραγματεύομαι μορφές που έπαιξαν ρόλους σπουδαίους για την καλυτέρευση των συνανθρώπων τους και πρώτος είναι ο γιατρός και για πολλά χρόνια κοινοτάρχης του χωριού Αθανάτη – Μελιβοία. Γι’ αυτό είναι αφιερωμένο στις ευεργεσίες για όλα τα έργα για την καλυτέρευση της ζωής των κατοίκων του χωριού του και το ανέβασμα του βιοτικού επιπέδου. Το έργο που απετέλεσε ο γιατρός και κοινοτάρχης δείχνει ως σήμερα τις προοπτικές που συνέλαβε ο τότε γιατρός και κοινοτάρχης της Μελιβοίας. Τα κοινωφελή έργα στην διάρκεια της θητείας του γιατρού δείχνουν την επινόηση του ως τις μέρες μας. Το τετράδιο τούτο αναφέρεται για το έργο που συντελέστηκε και θα μείνει για όσους κοινοτάρχες θα περνούν σ’ αυτό το χωριό. Δεν ακούγεται το όνομα του γιατρού, ίσως από σκοπιμότητα και αυτό είναι περιφρόνηση που δεν βρέθηκαν άνθρωποι να σημειώσουν δυο τρεις γραμμές σε κάποιο χαρτί, απλό, όπως τούτου δω.

Ν.Τ πού το έχεις το τετράδιο*.

ΒΜ: είναι αυτό από κάτω εδώ, αλλά δεν θέλω να το δώσω τώρα, έχει ορισμένα πράγματα που θίγονται, για εκείνη την εποχή.

Ν.Τ δεν πειράζει.

Β.Μ. Ότι προσκόμισα εγώ, ιδίως από πληροφορίες γιατί όταν χαλάστηκε (τον σκότωσαν) το 43 ήμουν και γω δέκα χρονών, και κατά την δεκαετία 30- 40, που θέλησε να βγάλει νερά από κάτω…

Στον Αγραφιώτη πήγα τρία χειρόγραφα των πολλών σελίδων.

Πήγα και στην Γερμανία ,είχα τρεισήμισι χρόνια εκεί. Εγώ γεννήθηκα το 1932

Έγραψα για τους νέους της δεκαετίας του πενήντα. Το χειρόγραφο το δικό μου, αυτή η δουλειά είναι από το 1988 .

Ν.Τ. Αυτό το τετράδιο που λέει ο Βάϊος Μπεϊνά,ς βρίσκεται στο σπίτι του μακαρίτη καθηγητή Βασίλη Κορδίλα, έχω και ο ίδιος ένα αντίγραφό του. Το έδωσε αργότερα ο Μπεϊνάς στον Κορδίλα για να γράψει την Ιστορία των παππούδων του, που ένας εξ’ αυτών ήταν και ο γιατρός Γρηγόρης Παπαλεξανδρής. Υπάρχει σελίδα στο Blog, ειδική, για τον γιατρό και κοινοτάρχη Γρηγόρη Παπαλεξανδρή, που ακόμη είναι στην αρχή. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΛΑΤΣΑ Η ΜΟΥΡΗ

ΠΛΑΤΣΑΣ ΔΗΜ. ΤΟΥ ΓΕΩΡΓ 22-1-2006

Οι Καπετανοί: Γιώγος Πλατσάς και Δημήτριος Τσιγάρης.

(Πραγματική ιστορία)

ΠΛΑΤΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Η ΜΟΥΡΑΤΖΑΣ

Ήταν ο πατέρας μου, o Γιώργος, μικρό παιδί και μαζί με τον Μήτσιο τον Τσιουγάρ’ θέλησαν να βγουν κλέφτες. Είχαν φουστάνια, μήπως είχαν και παντελόνια κι αυτά είχαν δυο δάχλα λέρα και πήγαν κάτω στην Βελίκα. Απάνω στα Πετρωτά, στα Μπατσκέικα, ο Νικολός Μπάτσικας είχε γίδια. Ήταν εκεί ένας καπετάνιος που είχε το παρατσούκλι, όπως ο Κατσαράνος, αν το θυμηθώ θα στο πω, και τον έσφαξε ένα τραϊ ο Νικολός και το έψηναν. Αυτοί από δω απ’ την παραλία τους μύρισε και σιγά σιγά έφτασαν στα Πετρωτά, στο σκούφο του Μπάτσικα. Εκείνη την ώρα το λιάντζαν το τραϊ καταή. Τους είδε ο καπετάνιος μπροστά στην πόρτα και τους λέει:

- Θέλετε κρέας;

- Ναι, ναι θέλουμε, είπαν.

- Τους έδωσε ένα κομμάτι και αμέσως το ’φαγαν.

Την άλλη μέρα θαρρούσαν ότι έψηνε πάλι και πάλι εκεί πήγαν.

- Δώσ’τα λίγο κρέας, είπε τον Νικολό, αν έχεις.

- Μπάρμπα θα ρθούμε και μεις να γίνουμι καπετανοί μαζί με σένα;

- Ναι, ελάτε.

Τους πήρε πάνω στην Ψιλή ράχη, κοιμούνταν αυτός και αυτοί φύλαγαν σκοποί. Έκατσαν καμιά βδομάδα αυτού. Μετά θέλησε να φύγ’ για Όλυμπο και έπρεπε να τον περάσει απ’ το ποτάμι ο Γιάννης ο Βάρδας που ήταν γνωστός του. Αυτόν τον ληστή τον είχαν αποκηρυγμένο, πήγαν και τα παιδιά μέχρι το Κόκκινο νερό. Τώρα, είπε τα παιδιά, πάτε πίσω εσείς, θα πάω σε μια δ’λειά και θα γυρίσω να ματα σας βρω. Αυτοί τρύπουσαν καμιά βδομάδα στο Κόκκινο Νερό. Τον πήγε ο Βάρδας εκεί στο ποτάμι και τον λέει. Καπετάνιε για να μην γίνεις μούσκεμα θα σε πάρω εγώ στον ώμο και θα σε βάλω στο καράβι. Τον πήρε στην πλάτη του και τον έβαλε να καθίσει εκεί πάνω. Αυτός όμως είχε πει από νωρίτερα τους χωροφύλακες και τον έπιασαν, τον δίκασαν και τον σκότωσαν, ο Βάρδας πήρε τα χρήματα. Α.. , ρε πούστη Βάρδα, άμα ξεφύγω θα σε βγάλω νουζίτσες (λουρίδες). Έμαθαν ο Γιώργος και ο Μήτσιος τα γεγονότα και δεν είχαν κώλο να καν’ κατ’ του χουριό, γιατί θαρρούσαν πως είναι κι αυτοί καπεταναί. Έφτασαν μέχρι την Ξηρόραχη βρίσκουν έναν παππού εκεί:

Παππού!.. είναι χωροφύλακες στο χωριό;

- Όχ’ γιατί;

- Λένε τίποτα για μας που ήμαστε καπετανοί;

- Άντε πάτε στο χωριό, σας ψάχνουν γονείς.

ΠΛΑΤΣΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Η ΜΟΥΡΗΣ

Στην αρχή της σελίδας και αριστερά με ένα κλικ μπαίνετε στο melivoian blogspot, που γράφει για την Αντίσταση, Εμφύλιο κλπ.

ΞΕΝΙΤΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ

 Πολλά ονόματα βρέθηκαν μέσα από τις σελίδες του Ellis Island  και τα υπόλοιπα από τις συζητήσεις και τα e- mail των χωριανών μας.
   Θα γράφονται αναλυτικά σχόλια για τον καθένα και θα μπαίνει και η φωτογραφία του ή φωτογραφία-ες της οικογένειάς του. Ήδη υπάρχει φωτογραφία του 1903 που θα αναρτηθεί. Υπάρχουν Μελιβοιώτες που ενδειαφέρονται για την ιστορία του τόπου τους και άλλοι .....

   ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ AΣΤΕΡΙΟΣ. N.T. Ο ΚΟΡΔΙΛΑΣ ΟΘΩΝΑΣ του Στεφάνου, στο Ellis Island αναφέρεται ως Kardilas Othan. Πήγε στην Αμερική 09/ 06/1910 σε ηλικία 19 χρόνων με καράβι από τον Πειραιά. Στην κατάσταση είναι δέκατος έβδομος και πήγε στον φίλο του Πέτρο Παπακωνσταντίνου. Στην 18η σειρά άλλος πάλι από την Αθανάτη που πήγε στον φίλο του Αστέριο Αναστασίου. Στην 24η σειρά από την Αθανάτη στον αδερφό του Κωνσταντίνο Βενέτη. Στην 28η σειρά και άλλος από την Αθανάτη που πήγε στον φίλο του Αστέριο Αναστασίου.
 Ο Αστέριος Αναστασίου είναι ο παππούς του Τάσιου Αναστασίου που βρίσκεται στην Αθήνα και είναι παντρεμένος με την χωριανή μας Αικατερίνη Ποτού του Κωνσταντίνου.


   ΑΝΔΡΙΤΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του 16 Απρίλη 1914 32 χρόνων. Πήγαν έξη από Αγιά και ο Στέφανος πήγε στον Γιάννη Παπαλεξανδρή που ήταν γιος του δάσκαλου Βασίλη Παπαλεξανδρή (Υπάρχει σελίδα αφιερωμένη στον δάσκαλο).

   ΑΝΔΡΙΤΣΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ  του..   Αυτός είναι ο τραγουδιστής που πήγε στην Αμερική το 1917 περίπου.

   ΑΝΤΩΝΟΥΛΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του .. πέθανε στην Αμερική. Η οικογένειά του έμεινε εδώ.

   ΒΑΛΑΡΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ του 16 Απρίλη του 1914 38 χρόνων μαζί του πήγε στην Αμερική ακόμη ένας από την Αγιά.

   ΒΑΛΑΡΗΣ ΘΩΜΑΣ του 18 Μαρτίου 1910 35 χρόνων σε κάποιον φίλο Απόστολο Ρήγνα 30 east 42 Ν.Υ μαζί του ακόμη δύο από την Αθανάτη. Αν και στον πίνακα γράφει από Αγιά στην κατάσταση αναφέρεται από την Αθανάτη.

   ΒΕΝΕΤΗΣ. Στις 09/ 06/1910 στην 24η σειρά από την Αθανάτη μαζί με τον Κορδίλα Όθωνα πήγε στον αδερφό του Κωνσταντίνο Βενέτη, μαζί του στην ίδια κατάσταση άλλοι τέσσερις από την Αθανάτη N.T. ΚΟΡΔΙΛΑΣ ΟΘΩΝΑΣ του Στεφάνου. Στο Ellis Island αναφέρεται ως Kardilas Othan Πήγε στην Αμερική 09/ 06/1910 σε ηλικία 19 χρόνων με καράβι από τον Πειραιά. Στην κατάσταση είναι δέκατος έβδομος και πήγε στον φίλο του Πέτρο Παπακωνσταντίνου. Στην 18η σειρά άλλος πάλι από την Αθανάτη που πήγε στον φίλο του Αστέριο Αναστασίου. Στην 24η σειρά από την Αθανάτη στον αδερφό του Κωνσταντίνο Βενέτη. Στην 28η σειρά και άλλος από την Αθανάτη που πηγε στον φίλο του Αστέριο Αναστασίου.

   ΒΛΑΧΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του ... πήγε στην Αμερική 25 Ιουνίου το 1914 σε ηλικία 38 χρόνων. αναφέρεται από Αθανάτη.

   ΒΛΑΧΟΣ ΦΩΤΗΣ του πηγε

   ΒΛΑΧΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ. Πήγε ο Στέφανος Παπαστεφάνου σ' αυτόν

   ΓΑΛΛΙΩΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ. Όταν επέστρεψε από την Αμερική και έφτασε στα Κοκκινόϊα παρήγγειλε να του στείλουν τις σαλβάρες γιατί ντρεπόταν να έρθει με τέτοια ρούχα στο χωριό. Ήταν ο πατέρας του Παπακώστα Γαλλιώτα. 

   ΓΑΛΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ



   ΓΑΛΛΟΣ ΠΑΡΙΣΣΗΣ του Ιωάννου .. Ήρθε στην Ελλάδα μερικές φορές. Το 1909 23 χρόνων. Πήρε μαζί του και την γυναίκα του Χαρίκλεια. Στις 9 Μαρτίου το 1914 27 χρόνων. Είχε αδερφό το Στέφανο που και αυτός πήγε στην Αμερική.

   ΓΑΛΛΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του Ιωάννου πήγε στην Αμερική το 1911 σε ηλικία 19 χρόνων στον αδερφό του Παρίσση. Το Ellis Island γράφει ότι είναι από την Αγιά, αλλά εμείς γνωρίζουμε ότι ο Παρίσσης Γάλλος είναι από την Aθανάτη και ο Στέφανος είναι ο αδερφός του.

Ο Στέφανος Γάλλος του Ιωάννου όταν βρισκόταν στην Αμερική.

   ΓΚΑΛΙΑΚΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του 18 Μαρτίου του 1910 από Πειραιά 28 χρόνων. Ενώ γράφει Αγιά εν τούτοις όμως η κατάσταση γράφει Αθανάτη και πήγε με άλλους τρεις από την Αθανάτη. Στον φίλο του Νικόλαο Μαρινάκη.

 ΓΚΟΥΝΤΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του… πατέρας του Βασίλη Γκουντάρα ή Καμηλιέρου. Στις 28 Μαρτίου του 1910 35 χρόνων γράφει καταγωγή από την Αγιά. Επισκεύτηκε τον Απόστολο Ρήνγκα Στην ίδια σελίδα ακόμα ένας αναφέρεται από την Αγιά αλλά είναι από την Αθανάτη και αυτός που επισκέφτηκε τον Φώτη Βλάχο.

   ΓΚΟΥΤΕΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ Δημητρίου Πρόκειται για το γιο του παρακάτω Γκουτέρα Δημητρίου που πήγαν την ίδια μέρα με το ίδιο καράβι 18 Μαρτίου του 1910 17 χρόνων στον Απόστολο Ρήγνα. Αυτή η οικογένεια είναι άγνωστο μέχρι τώρα σε ποια γειτονιά έμεινε.

    ΓΚΟΥΤΕΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 18 Μαρτίου 1910 43 χρονών η κατάσταση γράφει Αθανάτη και επισκέφτηκε τον Απόστολο Ρήγκνα είναι σβησμένα τα γράμματα. Ακόμα τρεις από την Αθανάτη όπως γράφει η κατάσταση ο ένας είναι ο γιος τους. Επειδή στην κατάσταση είναι σβησμένα τα ονόματα αυτό δείχνει ότι ο Δημήτρης Γκουτέρας ήταν στην Αμερική και επέστρεψε να πάρει το γιο του 17 χρόνων και έτσι δεν χρειαζόταν έλεγχος της αστυνομίας στην διεύθυνση που δηλώνονταν.

    ΓΚΟΥΝΤΑΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Γεωργίου πήγε στην Αμερική το 1906 περίπου σε ηλικία 15 χρόνων. Επέστρεψε με πολλά χρήματα. Όταν βρισκόταν στην Αμερική έστειλε χρήματα και έγινε η εκκλησία του αγίου Αθανασίου.

Χαρατσής Νίκος του Κων/νου ή Λως ή Σφίνιος 17-7-95 ... Ο Γκαντέμης έλιωσε στην δουλειά. Ο πατέρας του Γκουντάρα Βασίλη που λέγονταν Δημήτρης πήγε στην Αμερική πριν το 12, όταν τα τούρκικα σύνορα ήταν στον Τίρναβο και ορισμένοι μόλις έμαθαν ότι άνοιξε πόλεμο η Ελλάδα το 12, σηκώθηκαν και έφυγαν και ήρθαν εδώ να πολεμήσουν. Ο πατέρας του Βασίλη Πλατσά ο Κλεάνθης έφυγε απ’ την Αμερική το 22 και πήγε στην Μ. Ασία. Όταν έγινε ανακωχή και ήρθε εδώ πήγε στην Αγιά να πουλήσει στην λαϊκή, τον είδε ο χωροφύλακας που έκλωθε το τσιγάρο και τον πήγε στο αυτόφωρο. Κι έλεγε: Αχ τι ήθελα και ερχόμουν εδώ και δεν καθόμουν στην Τουρκία, εκεί έπρεπε να κάτσω. Ήρθε και ένας Χατζής Χρήστος γιατί κινδύνευε η πατρίδα. Ήταν ο Ρέντζας στην Αμερική, Σακαρέτσιος Αριστείδης πήρε γίδια είχαν πέραση, Δαλδάς Νίκος, Μπαντάνης Νίκος, Παπαρίζος Νίκος αδερφός του Βασίλη Ασβεστά, Αντωνούλης ήταν πιο παλιά, Ράπτης Φίλιππος έμεινε Αμερική, Τσιοφλίκης Νίκος. Αυτού στην Αμερική ήταν εποχή που είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια όπως και στην Γερμανία και Αυστραλία.
   ΓΟΥΡΓΙΩΤΗΣ ΚΛΕΑΝΘΗΣ του Πήγε στις 18 Μαρτίου του 1910 27 χρόνων σε κάποιο Απόστολο Ρήγα

  ΓΟΥΡΓΙΩΤΗΣ ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ αδερφός του Κλεάνθη, επέστρεψε και πέθανε στην Ελλάδα το 1952 περίπου, δεν παντρεύτηκε.

   ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 10 Απριλίου του 1920 29 χρόνων από Αθανάτη στον συγγενή του Δημήτρη Γκουτάρη (GOYTARIS) μαζί με έναν από την Αθανάτη που πήγε στον Γιάννη Κουντούρα

Ο Γραμμένος Νικόλαος αριστερά και δεξιά ο Οδυσσέας Τσιντζιράκος του Δημητρίου αρχές του 1960 στην Αμερική.

   ΔΑΛΔΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Στις 9 Ιουνίου το 1910 30 χρόνων από τον Πειραιά στον ξάδερφο Αστέριο Κωνσταντίνου; Μαζί με άλλους τέσσερις από Αθανάτη

   ΔΑΛΔΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Γεωργίου; 22Σεπτέμβρη το 1912 23 χρονών από Πειραιά πήγε στον ξάδερφο Γιώργο Κελλάρη.

   ΔΑΛΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του 22 Σεπτέμβρη το 1912 18 χρόνων. Στην ίδια κατάσταση άλλοι δύο από την Αθανάτη. Έφυγε σε ηλικία 15 χρόνων και επέστρεψε τελικά πάνω από 30 χρόνων. Όταν βρισκόταν στην Αμερική έστειλε χρήματα και έγινε η εκκλησία του αγίου Γεωργίου. Όπως μου είπε η εγγονή του Χρυσή, επέστρεψε από την Αμερική για να πολεμήσει στην Μικρά Ασία, έφτασε μέχρι την Σμύρνη. Πήγε πάλι στην Αμερική και εργαζόταν στην Φορντ αυτοκινητοβιομηχανία.

   ΔΑΡΙΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του Γεωργίου πήγε 28 Αυγούστου το 1912 σε ηλικία 18 χρόνων.

ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του Δημητρίου. Του Βασίλη Ευθυμίου ή Γκούμα ο πατέρας.

   ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του .. αδερφός του Γρηγόρη έμεινε στην Αμερική.

Ευθυμίου Βασίλειος στην Αμερική.

   ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του πήγε στην Αμερική  09 Ιουνίου του 1910 38 χρονών από τον πειραιά. Έφερε αρκετά χρήματα και αγόρασε χωράφια στην Σωτηρίτσα. Πήγε στον Φίλο του Αστέριο Αναστασίου μαζί με άλλους τέσερις από την Αθανάτη και επέστρεψε.
   ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΗΛΙΑΣ
  ΖΕΜΠΙΛΗΣ επέστρεψε άφραγκος

   ΖΕΣΤΟΥΛΗΣ ΑΝΤΡΕΑΣ του .. πήγε το 1911 σε ηλικία 30 χρόνων

   ΖΙΟΥΡΚΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 14 Μαρτίου το 1912 25 χρονών από την Πάτρα έφυγε το καράβι πήγε στον φίλο του Βασίλη Καντιλάρη φαίνεται τόπος καταγωγής η Αγιά μαζί του ήταν άλλοι τρεις, από Αγιά αναφέρονται αλλά από την Αθανάτη κατάγονταν αφού πήγαιναν όλοι τους σε Αθανατιώτες φίλους. Ο ένας πήγαινε στον Παρίσση Γάλλο, άλλος στον Γιάννη Μπαντάνη και άλλος στον Δημήτρη Νταλντά όλοι τους πάλι καταγωγής από την Αθανάτη και ένας στην κατάσταση από τη Σκήτη

  ΚΑΝΔΥΛΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ 09 Ιουνίου το 1910 και ήταν 30 χρόνων έφυγε από τον Πειραιά. Είναι ο παππούς της Κρίτως, Γιώργου, και Θανάση Κανδυλάρη

  ΚΑΝΔΥΛΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Φαίνεται μέσα στις καταστάσεις. Αδερφός του Θανάση Κανδυλάρη

  ΚΑΝΔΥΛΑΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του .. πήγε το 1910 9 Ιουνίου σε ηλικία 37 χρόνων. Στη σελίδα αυτή του Island που βρίσκεται το όνομα του Κανδυλάρη από τα τριάντα ονόματα, τα πέντε είναι από την Αθανάτη. Ένας πήγε στον Παπακωνσταντίνου ένας στον Αστέριο Αναστασίου. Όλοι μαζί ξεκινούσαν για την ξενητειά. Τρία αδέρφια: Στέφανος, Βασίλειος και Αθανάσιος.

ΚΕΛΛΑΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ;

ΚΟΛΟΒΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του

ΚΟΜΜΑΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ του

ΚΟΡΔΙΛΑΣ ΚΛΕΑΝΘΗΣ του Στεφάνου. Έμεινε στην Αμερική

ΚΟΡΔΙΛΑΣ ΟΘΩΝΑΣ του Στεφάνου. Στο Ellis Island αναφέρεται ως Kardilas Othan Πήγε στην Αμερική 09/ 06/1910 σε ηλικία 19 χρόνων με καράβι από τον Πειραιά. Στην κατάσταση είναι δέκατος έβδομος και πήγε στον φίλο του Πέτρο Παπακωνσταντίνου. Στην 18η σειρά άλλος πάλι από την Αθανάτη που πήγε στον φίλο του Αστέριο Αναστασίου. Στην 24η σειρά από την Αθανάτη στον αδερφό του Κωνσταντίνο Βενέτη. Στην 28η σειρά και άλλος από την Αθανάτη που πηγε στον φίλο του Αστέριο Αναστασίου. Και στην 29 σειρά πάλι από Αθανάτη που πήγε στον Κωνσταντίνο με δυσανάγνωστο επίθετο. Βλέπουμε στην κατάσταση από τα τριάντα ονόματα τα πέντε να κατάγονται από Αθανάτη. Το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Όθωνας Κορδίλας βρίσκεται ακόμα όρθιο και είναι από τα λίγα παλιά του χωριού, έχοντας στο εσωτερικό του καταφύγιο. Ο Όθωνας Κορδίλας επέστρεψε στν Ελλάδα και πήγε καλόγερος στο Άγιο Όρος. Ότι του άνηκε από την περιουσία του, δόθηκαν από τον πατέρα του, όταν ακόμα ζούσε, στην αδερφή του που ήταν παντρεμένη με τον γεοπόνο Ευθυμιάδη.

ΛΑΔΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του 01 Μαϊου το 1914 σε ηλικία 15 χρόνων στον αδερφό του Αντώνιο Λαδά στο Ντιτρόιτ. Στη σελίδα αυτή του Island από τα τριάντα ονόματα τα τρία είναι από την Αθανάτη με προορισμό το Ντιτρόιτ και οι άλοι δύο στον ξάδερφο Αντώνη Λαδά.

ΛΑΔΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ του..

ΛΑΔΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Σάλλιαρης Γεώργιος 21-4-2006. Ο Γιάννης Λαδάς πήγε στην Αργεντίνα με το Καράβι, που έκανε ένα μήνα να φτάσει. Μάλωνε εδώ με τον πεθερό του Αλέξη Σάλιαρη, που είχε στην Μαλάτη ένα σπίτι διώροφο. Τον κυνήγησε τον Λαδά και πήγε στην Αμερική. Ο Λαδάς όμως τον άφησε πολλά παιδιά και με το αχ ουχ ο παππούς για να τα ζήσει, πέθανε. Τον έστειλε γράμμα η γυναίκα του ότι πέθανε ο παππούς και έτσι γύρισε πίσω, αλλιώς δεν γυρνούσε. Λένω την έλεγαν την γιαγιά. Η μάνα της Κατίνας Τσαλαβούρα, την είχε αδερφή την Λένω, ήταν Μπαντανούλου.

 ΛΑΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 18 Μαρτίου του 1910 37 χρόνων στον φίλο του Νικόλαο Γενιντονίου; (κάπως έτσι)

ΛΑΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ.  1η Μαίου του 1914 45 χρόνων στον ξάδερφό του Αντώνιο Λαδά , πήγαν μαζί με τον Θανάση Λαδά την ίδια μέρα.

ΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ 22 Σεπτεμβρίου 1912 20 χρόνων μαζί με άλλους δύο από Αθανάτη στον Θεόδωρο Παπαλέτσο από την Αγιά, μάλλον καταγωγή και αυτός από Αθανάτη που ήταν ο ίδιος ή ο πατέρας του παπάς. Ο Θεόδωρος Παπαλέτσος πήγε με όλη την οικογένειά του στην Αμερική , η γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά του.

ΛΥΓΓΕΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΟΜΙΛΕΙ Ο ΕΓΓΟΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΓΓΕΡΗ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΛΥΓΓΕΡΗΣ

ΜΠΑΝΤΑΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του πήγε στον ξάδελφό του Ιωάννη Γκουντάρα στο Ντιτρόιτ στις 10 Απριλίου του 1920 και ήταν 29 χρόνων. Γράφει: His cousin Ioannin Ikotaran 193 Monroe ave Detroit Misch.


ΜΠΑΓΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 22 Φεβρουαρίου 1920 39 χρόνων;

 ΜΠΑΝΤΑΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Γεωργίου. Επέστρεψε.

ΜΠΑΝΤΑΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Νικολάου

Στη μέση της φωτογραφίας και όρθιος ο Γιάννης Μπαντάνης

ΜΠΑΤΣΙΚΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΜΠΑΤΣΙΚΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ:
Πασιάς Γεώργιος του Βασιλείου 19-7-95. Ο Γρηγόρης Μπάτσικας ήταν στην Αμερική αλλά τον σκότωσαν ή πέθανε περίπου στο 1920.  

ΜΠΑΤΣΙΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
 ο


ΜΠΕΛΙΑ ΜΑΡΙΓΩ Αδερφή του Γιώργου Μπελιά. Πήγαν στην Αμερική στις 20 Μαρτίου 1909

ΜΠΕΛΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ. Πήγαν με την αδερφή του στην Αμερική στις 20 Μαρτίου 1909.

Μπελιάς Αντώνιος του Στεφάνου 10-04-2010: Ο Γιώργος Μπελιάς είχε αδέρφια τους: Κώστα, Βασίλη, Στέφανο - τον πατέρα μου και Γιάννη. Ο Γιώργος ήταν μετανάστης στην Αργεντινή, έκανε μεγάλη περιουσία και τον δηλητηρίασε ο κουμπάρος του για να του πάρει την περιουσία του. Έστειλαν μερικά χρήματα ως αποζημίωση το 1963.

ΜΠΟΥΖΟΥΚΗΣ ΒΑΪΟΣ του Δημητρίου επέστρεψε με πολλά χρήματα.   Πήγε στις 16 Απριλίου το 1914 σε ηλικία 34 χρόνων. Στη σελίδα του Ellis Island από τα τριάντα άτομα είναι έξη από την Αγιά. Στην Αγιά, όπως μπορούμε να καταλάβουμε, έφτιαχναν τα δικαιολογητικά για να ταξιδέψουν.

Αριστερά είναι ο Μπουζούκης Βάιος και δεξιά ο κουνιάδος του Γκουντάρας Ιωάννης που πήγε στην Αμερική το 1910 .

  Τα τρία παιδιά είναι του Βάιου Μπουζούκη και της Χάιδως που είναι αριστερά ενώ στα δεξιά είναι η αδερφή της Αικατερίνη πριν ακόμα παντρευτεί με τον Τσιάπανο Σταύρο. Το παιδί με το βιβλίο είναι ο γιατρός Μπουζούκης Δημήτριος, δεξιά ο Μπουζούκης Γεώργιος ή Ζαμάνης και ο πιο μικρός είναι ο Γιάννης Μπουζούκης.

   Αυτή η φωτογραφία του 1916-1917 βγήκε στην Μελίβοια και στάλθηκε στην Αμερική όπου έγινε η πιο πάνω μεταμόρφωση και πάλι την έστειλαν στην Ελλάδα.

Σουβενίρ από Αμερική που έφερε ο Βάιος

ΝΤΙΝΤΙΝΟΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ από Αθανατη 22 Σεπτεμβρίου το 1912 38 χρόνων από Πειραιά μαζί του ακόμα δύο από Αθανάτη και δύο από την Αγιά.


ΝΤΙΝΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του σε ηλικία 19 χρόνων το 1910. Πήγε στις 9 Ιουνίου του 1910. Στη σελίδα αυτή υπάρχει ακόμη ένας από την Αθανάτη. Από Πειραιά έφυγαν.


ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πήγε στην Αμερική στις 29 Αυγούστου του 1912 σε ηλικία 19 χρόνων. Ήταν γιος του δημοδιδάσκαλου Βασίλη Παπαλεξανδρή, πήγε στην Αμερική παντρεύτηκε, δεν τεκνοποίησε και επέστρεψε στην Ελλάδα. Οι περισσότεροι από την Αθανάτη πήγαν στον φίλο τους Παπαλεξανδρή Γιάννη.

ΠΑΠΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του


ΠΑΠΑΡΙΖΟΣ ΝΙΚΟΣ του… αδερφός του Βασίλη Παπαρίζου ή Ασβεστά.


ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ του .. στις 05 Νοεμβρίου το 1908 σε ηλικία 28 χρόνων.


ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ πήγε 10 Νοεμβρίου 1910 32 χρόνων πήγε στο Γεώργιο Βλάχο


ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ πήγε το 1911 στις 23 Ιανουαρίου σε ηλικία 23 χρόνων, στον αδερφό της Στέφανο.

ΠΑΣΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ.
    Πασιάς Δημήτριος του Ιωάνου 17-2-07. O Γιώργος Πασιάς του Δημητρίου ήταν παντρεμένος στην Αγιά, είχε παιδί τον Θανάση, υιοθετημένο, απ’ την Κουκουράβα, το πήρε ψυχοπαίδι που και αυτός πέθανε, είχε πάει ο Γιώργος στην Αμερική, έφκιασε χρήματα, πήρε οικόπεδο και έφτιασε σπίτι στην Αγιά. Κασσίδα λέγονταν η γυναίκα του.


ΠΕΝΙΚΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ.  Πέθανε στην Αργεντινή, αδερφός του Δημήτρη Πενίκη.

ΠΛΑΤΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του.. έπέστρεψε άφραγκος.

ΠΛΑΤΣΑΣ ΚΛΕΑΝΘΗΣ του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ πήγε στις 22 Σεπτεμβρίου το 1912 σε ηλικία 25 χρόνων. Στη σελίδα είναι γραμμένοι τρεις από Αθανάτη και ένας από Αγιά.
Χαρατσής Νίκος του Κων/νου ή Λως ή Σφίνιος 17-7-95 ...: Ο Γκαντέμης έλιωσε στην δουλειά. Ο πατέρας του Γκουντάρα Βασίλη που λέγονταν Δημήτρης, πήγε στην Αμερική πριν το 1912, όταν τα τούρκικα σύνορα ήταν στον Τίρναβο και ορισμένοι μόλις έμαθαν ότι άνοιξε πόλεμο η Ελλάδα το 12, σηκώθηκαν και έφυγαν και ήρθαν εδώ να πολεμήσουν. Ο πατέρας του Βασίλη Πλατσά ο Κλεάνθης έφυγε απ’ την Αμερική το 22 και πήγε στην Μ. Ασία. Όταν έγινε ανακωχή και ήρθε εδώ πήγε στην Αγιά να πουλήσει στην λαϊκή, τον είδε ο χωροφύλακας που έκλωθε το τσιγάρο και τον πήγε στο αυτόφωρο. Κι έλεγε: "Αχ τι ήθελα και ερχόμουν εδώ και δεν καθόμουν στην Τουρκία, εκεί έπρεπε να κάτσω". Ήρθε και ένας Χατζής Χρήστος γιατί κινδύνευε η πατρίδα. Ήταν ο Ρέντζας στην Αμερική, Σακαρέτσιος Αριστείδης πήρε γίδια είχαν πέραση, Δαλδάς Νίκος, Μπαντάνης Νίκος, Παπαρίζος Νίκος αδερφός του Βασίλη Ασβεστά, Αντωνούλης ήταν πιο παλιά, Ράπτης Φίλιππος έμεινε Αμερική, Τσιοφλίκης Νίκος. Αυτού στην Αμερική ήταν εποχή που είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια όπως και στην Γερμανία και Αυστραλία.


ΠΟΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του πήγε στις 22 Σεπτεμβρίου το 1912 σε ηλικία 21 χρόνων στη σελίδα από τα τριάντα άτομα τα έξη είναι από την Αθανάτη. Καλεσμένοι από τον Φίλιππο Ράπτη και από τον Παπαλεξανδρή.


ΡΑΠΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ από Αθανάτη στις 22 Σεπτεμβρίου το 1912 18 δέκαοχτώ χρόνων από πειραιά αριθμός στην κατάσταση 25 πήγε στον ξάδερφό του Φίλιππο Ράπτη, εφτά μαζί Αθανατιώτες στην κατάσταση που γράφει 212 Σεπτεμβρίου, από λάθος.

ΡΑΠΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Στις 31 Μαϊου του 1912 20 είκοσι χρόνων πήγε στον Δημήτριο Α. Ρίνγκα από Αγιά. Ο Ρίνγκας προσκάλεσε πολλούς στην Αμερική.

ΡΑΠΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ. Θείος του Βάϊου Ράπτη πέθανε στην Αμερική το 1962 περίπου. Αν κανείς μπορεί, ας ψάξει να δει τι απέγινε η περιουσία του, γιατί ήταν έτοιμος να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Φωτογ. 01-10-1949 OHIO ΑΜΕΡΙΚΗΣ

 Σταύρος Στεργιανόπουλος, Μαρία , η μεγάλη κόρη Κατίνα και η μικρή Φιλιππούλα που της έδωσαν το όνομα του Φίλιππα που ήταν στην Αμερική. Ο Σταύρος φοράει παλτό που του έστειλε ο Φίλιππας από την Αμερική ενώ η μαρία την παροδοσιακή Μελιβοιώτικη φορεσιά. Φωτογ. 1953

 Ο πατέρας του Φιλίππου Δημήτριος ή Τσιαούσης, με την κόρη του Μαρία.

..............................................................................

ΡΑΠΤΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ .. πήγε 28 Νοεμβρίου το 1910 σε ηλικία 19 χρόνων

ΡΕΝΤΖΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΡΗΝΓΑΣ ή ΡΗΓΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ στην σελίδα που πήγε ο Γκουντάρας Δημήτριος να τον επισκεφτεί. Σ’ αυτή τη σελίδα επισκέφτηκε κάποιος τον Φώτη Βλάχο. Aυτός αναφέρεται από τα Κανάλια Βόλου 46 χρόνων το 1914 άρα ήταν από πριν στην Αμερική και επέστρεψε πάλι καθόλου απίθανο να είχε καταγωγή από την Αθανάτη.

  
ΣΑΚΑΡΕΤΣΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ του .. πήγε στις 07 Ιουνίου το 1920 σε ηλικία 32 χρόνων.



 Ο Αριστείδης ήταν αδερφός από την Ακατερίνη Τσιάπανου σύζυγο του Γεωργίου Τσιάπανου ή Τζιόλα και πήγε στον ανιψιό του Γιώργου, τον Σταύρο Τσιάπανο του Αναστασίου, στην διεύθυνση: to his cousin Stavros Tsapanas 8v. 8th str. Holland Mich. Εδώ ο Σακαρέτσιος αναφέρεται να έχει τόπο κατοικίας την Λάρισα, που υπάρχει περίπτωση να έμεινε και εκεί εκείνη την εποχή. Με το ίδιο καράβι κατέβηκαν ένδεκα από την Λάρισα εκ των οποίων οι εφτά πήγαν σε διευθύνσεις χωριανών μας. Είχαν διεύθυνση προορισμού τον Γιάννη Γκουντάρα, τον Γιάννη Παπαλεξανδρή και τον Γιώργο Παπαλεξανδρή και ένας στον αδερφό του Δημήτρη Δαλδά.

ΣΑΜΑΡΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΟΥ..... 25 Ιουλίου του 1915 25 χρόνων από Αθανάτη στην Αδερφή του , …. Γραμμένου


ΣΚΑΘΑΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του πήγε στις 9 Ιουνίου το 1910 σε ηλικία 24 χρόνων. Στη σελίδα υπάρχει ακόμη ένας από την Αθανάτη. Μαζί του ακόμη ένας από την Αθανάτη.


ΣΠΑΧΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ.
Πήγε στην Αμερική στις 23 Ιανουαρίου του 1911 33 ετών, από την Πάτρα έφυγε το καράβι. Στην ίδια σελίδα είναι και ο Παπαστεφάνου που πήγαινε στον αδερφό του. Στις 7 Ιουνίου του 1920 43 χρόνων, τώρα, πάλι από την Πάτρα πήγε στην Αμερική με διεύθυνση από Λάρισα για την διεύθυνση Γιάννη Γκουντάρα στο Ντιτρόϊτ. Στο ίδιο καράβι ήταν ένδεκα Λαρισαίοι, από αυτούς οι εφτά πήγαν σε διευθύνσεις χωριανών μας,- και όλοι τόπο καταγωγής την Λάρισα- όπως Γιάννη Γκουντάρα, Σταύρο Τσιάπανο, Γιάννης και Γιώργος Παπαλεξανδρής, Δαλδάς Δημήτριος. Στην ίδια σελίδα είναι και ο Παπαστεφάνου που πήγαινε στον αδερφό του και ο ίδιος είχε την διεύθυνση του Σ. Παπαστέφανου. Ο Δημήτρης δεν απόκτησε παιδιά.


ΣΠΑΧΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ Ήταν ο πεθερός του Γιώργου Μασούρα που είχε το περίπτερο στο χωριό, αδερφός του Δημήτρη. Πήγε στις 24 Σεπτέμβρη του 1910 σε ηλικία 24ετών, σε κάποιο φίλο του Νικολάου. Στη σελίδα, από τα τριάντα άτομα τα τρία είναι από την Αθανάτη, που όλοι τους είχαν διεύθυνση διαμονής κάποιον Νικολάου. Το καράβι μεταφοράς τους ήταν στην Πάτρα και μάλλον αυτός που έφτιαξε τα δικαιολογητικά έβαλε ψέφτικο όνομα γιατί μέχρι σήμερα δεν άκουσα να υπήρχε αυτό το επίθετο στο χωριό μας.


ΣΤΕΦΑΝΟΥΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ του Δημητρίου.
Επέστρεψε άφραγγος. Πήγε 16 Απριλίου το 1914 42 ετών. Στην κατάσταση από τα 30 ονόματα τα έξη είναι με διεύθυνση Αγιά. Πήγε στον Γιάννη Τσιρώνη. Ο γνωστός ως Γιάννης Συραγός είχε καταγωγή από τα χωριά του Βόλου και επειδή τη μάνα του την έλεγαν Συραγώ, που αυτό το όνομα υπάρχει στα χωριά του Βόλου εδώ μας φάνηκε παράξενο, και οι έχοντες το επίθετο Στεφανούλης, λέγονται Συραγαί.


ΣΤΕΦΑΝΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥ.. αδερφός του Γιάννη έμεινε στην Αμερική. Πήγε 14 Μαϊου το 1914 σε ηλικία 36 ετών


ΤΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ  
 Πήγε 27 Δεκεμβρίου 1920 σε ηλικία 28 ετών στον ξάδερφό του Γιάννη Κολοβό στο Ντιτρόιτ.

ΤΣΙΑΠΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ή Τζιόλας.
Επέστρεψε άφραγγος. Πήγε στην Νότιο Αμερική- Αργεντινή. Πήγε στην Αμερική το 1917 σε ηλικία 33 ετών αλλά η διεύθυνση γράφει Tirnoron. Ο χρόνος που πήγε και η ηληκία του συμφωνούν.

ΤΣΙΡΩΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Πήγε στην Αμερική στις 22 Σεπτεμβρίου του 1912 σε ηλικία 19 χρόνων από τον Πειραιά. Ονομάζεται John Tsironis. Στην κατάσταση με αριθμό εφτά αναφέρεται η 21 Σεπτεμβρίου. Πήγε στον Θεόδωρο Παπαλέτσο. Στην ίδια κατάσταση με αριθμό 2 πήγε Αθανατιώτης στον Γιώργο Ζιάκα. Στον αριθμό πέντε πήγε Αθανατιώτης στον Στέφανο Παπαστέφανο, Στον αριθμό Έξη Αθανατιώτης πήγε στον Γιώργο Cicaros, στον αριθμό 12 Αθανατιώτης πήγε στο …( δεν διαβάζεται), στον αριθμό είκοσι Αθανατιώτης πήγε στον Φίλιππο Ράπτη, στον αριθμό 25 Αθανατιώτης πήγε στον Φίλιππο Ράπτη σύνολο έξη Αθανατιώτες μαζί. Να ερευνηθεί ο Θεόδωρος Παπαλέτσος που αρκετοί πήγαν από αυτόν προσκεκλημένοι.



ΤΣΙΑΠΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ του Αναστασίου.


Η φωτογραφία είναι βγαλμένη στις αρχές του 1920. Αριστερά ο Σταύρος Τσιάπανος και δεξιά η γυναίκα του Αικατερίνη Γκουντάρα του Γεωργίου. Τα φλουριά που φοράει τα αγόρασε ο αδερφός της Γιάννης Γκουντάρας, που έφερε πολλά χρήμματα από την Αμερική όπου εργαζόταν σε δυο δουλιές συγχρόνως για πολλά χρόνια.
Επέστρεψε με πολλά χρήματα. Κατασκεύασε την εκκλησία της Αγίας Κυριακής το 1924 -1925 περίπου. Προς τιμή του εορτάζει το εξωκλήσι και στις 14 Σεπτέμβρη, του Σταυρού. Κάλεσε πολλούς χωριανούς στην Αμερική.


ΤΣΙΑΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Πήγε στις 21 Σεπτεμβρίου του 1912 σε ηλικία 22 χρόνων Στην κατάσταση υπάρχουν εφτά χωριανοί και ένας από την Αγιά. Ο Φίλιππος Ράπτης ήταν στην Αμερική σ' αυτήν την ημερομηνία.


ΤΣΙΑΡΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ του...
Επέστρεψε και αγόρασε το σπίτι του Γιάννη Κύρκου όπου σήμερα μένει η Τζένη Τσιάρα


ΤΣΙΦΛΙΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Ιωάννου πήγε στις 27 Δεκεμβρίου το 1920 σε ηλικία 27 έτών. Πήγε στον ξάδερφό του Γιώργο Κομμάτη και τον σκότωσαν στην Αμερική το 1965 περίπου - έπαιζε χαρτιά και ζάρια.



ΤΣΙΝΤΣΙΡΑΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ του Δημητρίου. Πέθανε στην Αμερική - έπαιζε χαρτιά και ζάρια.




Δεύτερος από δεξιά καθιστός και με τα άσπρα μανίκια ο Οδυσσέας Τσιντζιράκος και δεξιά του ο αδερφός του Νικόλαος Τσιντζιράκος του Δημητρίου. Στο λιμάνι του Πειραιά με το πλοίο Θεμιστοκλής, τη μέρα αναχώρησης για Νέα Υόρκη, Φλεβάρης του 1920.


ΤΣΙΝΤΣΙΡΑΚΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ του Δημητρίου.

Οδυσσέας ΒάϊουΤσιντζιράκος: Ο παππούς μου Οδυσσέας πήγε στην Αμερική το 1920 σε ηληκία 31 ετών μαζί με τον αδερφό του Νίκο 26 ετών. Ο Νικόλας πέθανε στην Αμερική το 1958, ενώ ο Οδυσσέας ξαναγύρισε το 1970 (7 Ιουλίου)σε ηλικία 82 ετών, χωρίς στο μεσοδιάστημα των 50 και κάτι χρόνων να έχει επισκευτεί ξανά την Ελλάδα.



Δεύτερος από δεξιά καθιστός και με τα άσπρα μανίκια ο Οδυσσέας Τσιντζιράκος και δεξιά του ο αδερφός του Νικόλαος Τσιντζιράκος του Δημητρίου. Στο λιμάνι του Πειραιά με το πλοίο Θεμιστοκλής, τη μέρα αναχώρησης για Νέα Υόρκη, Φλεβάρης του 1920.


Ο Γραμμένος Νικόλαος αριστερά και δεξιά ο Οδυσσέας Τσιντζιράκος του Δημητρίου αρχές του 1960 στην Αμερική.
Οδυσσέας Β.Τσιντζιράκος: Ο παππούς μου Οδυσσέας πήγε στην Αμερική το 1920 σε ηλικία 31 ετών μαζί με τον αδερφό του Νίκο 26 ετών. Ο Νικόλας πέθανε στην Αμερική το 1958, ενώ ο Οδυσσέας ξαναγύρισε το 1970 (7 Ιουλίου)σε ηληκία 82 ετών, χωρίς στο μεσοδιάστημα των 50 και κάτι χρόνων να έχει επισκευτεί ξανά την Ελλάδα.

ΤΣΙΡΩΝΗΣ αδερφός του Ιωάννη έμεινε στην Αμερική, ή σκοτώθηκε στην Μ. Ασία;


ΧΑΤΖΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

Χαρατσής Νίκος του Κων/νου ή Λως ή Σφίνιος 17-7-95 ... Ο Γκαντέμης έλιωσε στην δουλειά. Ο πατέρας του Γκουντάρα Βασίλη που λέγονταν Δημήτρης, πήγε στην Αμερική πριν το 1912, όταν τα τούρκικα σύνορα ήταν στον Τίρναβο και ορισμένοι μόλις έμαθαν ότι άνοιξε πόλεμο η Ελλάδα το 12, σηκώθηκαν και έφυγαν και ήρθαν εδώ να πολεμήσουν. Ο πατέρας του Βασίλη Πλατσά ο Κλεάνθης έφυγε απ’ την Αμερική το 22 και πήγε στην Μ. Ασία. Όταν έγινε ανακωχή και ήρθε εδώ πήγε στην Αγιά να πουλήσει στην λαϊκή, τον είδε ο χωροφύλακας που έκλωθε το τσιγάρο και τον πήγε στο αυτόφωρο. Κι έλεγε: "Αχ τι ήθελα και ερχόμουν εδώ και δεν καθόμουν στην Τουρκία, εκεί έπρεπε να κάτσω". Ήρθε και ένας Χατζής Χρήστος γιατί κινδύνευε η πατρίδα.

ΧΑΠΙΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ πήγε το 1912 στις 22 Σεπτέμβρη σε ηλικία 38 χρόνων στην ίδια σελίδα είναι γραμμένοι εφτά από την Αθανάτη και ένας από την Αγιά. Στις 16 Απρίλη του 1914 πήγε ένας με διεύθυνση Αγιά στον Χαπίτα.




Συνεχίζεται η συμπλήρωση της σελίδας και με φωτογραφίες αλλά και για την ζωή του καθενός.